მამულიჩა: "ლელა წურწუმია ჩემი ჩემი პროდუქტია, ვერსად გამექცევა"
"ლელა წურწუმია ჩემი საკუთრება, ჩემი პროდუქტია, ვერსად გამექცევა, ჩვენ ერთნი ვართ და საქმის გაკეთებას ეს მიადვილებს", – მამულიჩამ თავისი, როგორც პროდიუსერის, წარმატება მოკლედ ასე ახსნა. და მაინც, თვლის, რომ შეცდომებიც დაუშვა. დღევანდელ ქართულ შოუბიზნესში პროგრესს ვერ ხედავს, მაგრამ ის და მისი ცოლი მუშაობას არ წყვეტენ, გეგმავენ კონცერტებს, ფიქრობენ ახალი სიმღერების ჩაწერაზე.
კახა მამულაშვილს ანუ მამულიჩას პირველი ქორწინებიდან ვაჟი, ნიკოლოზი, ჰყავს, რომელიც 19 წლის არის და ნიუ იორკში ცხოვრობს, ამჟამად კი ცოტა ხნით საქართველოშია ჩამოსული. ბიჭი კრივით არის დაინტერესებული, რაც მამის გულს ძალიან უხარია, თუმცა იმის კი ეშინია, ერთ მშვენიერ დღეს ნიკოლოზმა მისი შეცდომა არ გაიმეოროს და ნაადრევად არ შეირთოს ცოლი.
– შოუბიზნესში მუშაობამ რა გასწავლათ, რა გამოცდილება შეგძინათ?
– ადამიანებთან ურთიერთობა მასწავლა, სხვადასხვა სფეროს წარმომადგენლებთან კავშირმა კი დიდი გამოცდილება მომცა. ყველაზე ცუდი ის არის, რომ ეს ქვეყანა განვითარების საშუალებას არ იძლევა.
– ამის გამო საქართველოდან წასვლაზე ხომ არ ფიქრობთ? როგორც ვიცი, ერთი პერიოდი თქვენს მეუღლეს ურჩევდით, რომ კარიერა სხვა ქვეყანაში აეწყო.
– ლელას თავის დროზე მართლაც ვეუბნებოდი, წავიდეთ–მეთქი, მაგრამ მას საქართველოს დატოვება არ უნდა. ურჩევნია, ნაკლები შემოსავალი ჰქონდეს, მაგრამ თავის ქვეყანაში იყოს და ვართ ასე, ჩვენთვის. საზღვარგარეთ მხოლოდ პრივატსაღამოებზე მივდივართ.
– მხოლოდ ლელას პროდიუსერობით და მისი კონცერტებით ირჩენთ თავს თუ სხვა ბიზნესიც გაქვთ?
– რასაკვირველია, მხოლოდ შოუბიზნესით არ ვარ დაკავებული. ასე რომ იყოს, მერწმუნეთ, არსებობა გაგვიჭირდებოდა. სხვადასხვა საქმიანობას ვეწევი.
– არ დააკონკრეტებთ?
– კერძო საქმეები მაქვს... ისე არ არის, რომ ოფიციალურად სადმე ვიყო გაფორმებული და ხელფასი მქონდეს.
– ბიზნესის მართვა როგორ გამოგდით?
– თავის დროზე ავიაკომპანიაშიც ვმუშაობდი, ერთ–ერთი რესტორნის დირექტორიც ვიყავი. დიდი სამეგობრო მყავს, ბევრ ადამიანთან მაქვს ურთიერთობა, მათ შორის – ბიზნესსექტორთანაც.
– ფინანსური კრიზისი გამოგიცდიათ?
– 1992 წლიდან მოყოლებული საქართველოში სულ კრიზისია. შოუბიზნესში ყველაზე კარგი პერიოდი 2000–დან 2004 წლამდე იყო, მაშინ ესტრადა ყვაოდა. თუმცა არ მუშაობდა თეატრი, კინო, არ იყო ინტერნეტი. გართობის ერთ–ერთი საშუალება კონცერტი იყო და დარბაზები ამიტომაც ივსებოდა. დღეს ძალიან დიდი გაქანებაა, ინტერნეტმა ყველაფერი ჩაყლაპა. კონცერტს თუ სანახაობრივი შოუ არ ახლავს თან, არავის დააინტერესებს.
– ამ სფეროს განვითარებას შეიძლება იმანაც შეუშალა ხელი, რომ სცენაზე არაჯანსაღი კონკურენცია იყო.
– ჩვენ პოლიტიკურად ანგაჟირებულ ქვეყანაში ვცხოვრობთ. აქ სულ არეულობებია, რაც შოუბიზნესსაც აზიანებს. ადამიანები პოლიტიკური ინფორმაციებით იმდენად არიან დაავადებული, რომ საინფორმაციო გამოშვებებს მიეჯაჭვნენ. უმუშევრობა კიდევ უფრო უწყობს ხელს, რომ ადამიანი ტელევიზორზე დამოკიდებული გახდეს. იქიდან კი ძირითადად უარყოფით ინფორმაციებს იღებს. ამ ტიპის ხალხს უჭირს გართობაზე გადმორთვა.
– ლელას კონცერტებში მონაწილეობის პრობლემა არ ჰქონია...
– ვიღაცას ჰგონია, რომ ყოველდღე კონცერტები გვქონდა და მსოფლიოს გარშემო დავდიოდით, რაც ასე არ იყო. 2004 წლიდან 2011 წლამდე წელიწადში ორი კონცერტი გვქონდა – თბილისობას და ახალ წელს და ლელა თითო–თითო სიმღერას მღეროდა. დანარჩენი სულ პრივატულ საღამოებში ვმონაწილეობდით. საქართველოს კულტურის დღეებზე არასოდეს გამოვსულვართ, რისი მიზეზიც არ ვიცი.
– პოპულარული მომღერლის ქმარი – ამ სტატუსით კმაყოფილდებით?
– ასეთ რაღაცეებს ნაკლებ ყურადღებას ვაქცევ, უფრო მეტიც, საერთოდ არ მაქვს პრობლემა. ჩვენ ვართ ერთი მთლიანობა. სუფრასთან რომ ამბობენ, ლელას გაუმარჯოსო და მის მიმართ სიყვარულს გამოხატავენ, ძალიან მიხარია. ამაზე როგორ შეიძლება გავბრაზდე ან ვინერვიულო?! მე და ლელა მეგობრები ვართ და ეს არის ყველაზე მთავარი. ჩვენი ურთიერთობა წლებმა უფრო გაამყარა და გაამრავალფეროვნა. ჩვენი ოჯახის დანგრევა ბევრს სურდა, მაგრამ არაფერი გამოუვიდათ. როცა წყვილი ნორმალურად ცხოვრობს, მის ირგვლივ იკრიბებიან ადამიანთა ჯგუფები, რომლებსაც სურთ, რომ ისინი ერთმანეთს დააშორონ. აი, ეს არის ჩვენს ქვეყანაში ყველაზე ცუდი – ბევრს ჭორაობენ.
– თუმცა, მგონი, არავის უჭორავია, რომ თქვენ შორის მესამე ადამიანი იდგა.
– მსგავსი მართლაც არაფერი ყოფილა. ლელა არის ჩემი ცხოვრების გატაცება და ვინ რას იტყოდა?!
– ამ შემთხვევაშიც ვრცელდება ხოლმე ხმები.
– თუ იჭორავებენ, იჭორაონ, რა ვქნა! ჩემზეც და ლელაზეც ბევრ სიბინძურეს ამბობენ ხოლმე. ასეთ რაღაცეებს რომ ავყვე, შეიძლება გავგიჟდე და თავი მოვიკლა. ჩვენ ერთმანეთში ურთიერთობები გარკვეული გვაქვს.
– ოჯახში ვის რა ფუნქცია გაკისრიათ?
– მე პრეზიდენტის თანაშემწე ვარ, პრეზიდენტი, რა თქმა უნდა, ლელაა... (იცინის). ფუნქციები არ გაგვინაწილებია. ხომ გითხარით, ჩვენ ერთი მთლიანობა ვართ. მე ვაკეთებ ყველაფერს, ლელა რომ დილით ადგება, იცოდეს, იმ დღეს რა აქვს შესასრულებელი.
– მის განრიგს წინასწარ წერთ?
– არ ვწერ, ვიმახსოვრებ. საოცარი მეხსიერება მაქვს, არასოდეს არაფერი მავიწყდება.
– როგორი იყო თქვენი ცხოვრება, სანამ ლელას ცოლად მოიყვანდით?
– ადრე მარტო ვმუშაობდი, ჩემი საქმე მქონდა. ლელას გამოჩენის შემდეგ კი ჩემი ცხოვრება გამრავალფეროვნდა. ერთადერთი, რაც ახლა ჩვენ გვაკლია, ეს არის აქტიურობა. ამ ეტაპზე პროგრესი არ არის, კონკურენცია არ არსებობს. ახალი სიმღერა ბოლოს როდის მოისმინეთ?
– ამას დიდი მნიშვნელობა არ აქვს, ისედაც ფაქტია, რომ მომღერლები ახალ სიმღერებს ნაკლებად წერენ.
– საქმეც ეს არის! თუ ახალი სიმღერები არ ჩაწერეს, არასოდეს არაფერი შეიცვლება. ახლა უკვე დადარდიანებული ვლაპარაკობ შოუბიზნესზე, ადრე უფრო ემოციური ვიყავი. არავინ არაფერს აკეთებს, პროდიუსერის ინსტიტუტი ნულზეა დასული. ადრე ნატო დუმბაძე აკეთებდა საქმეს საქართველოში, ახლა ის პოლიტიკურ ჩრდილშია, ისიც დაიღალა ენთუზიაზმზე მუშაობით.
– თქვენ როგორ შეძელით, რომ ყველა დროში გეკეთებინათ საქმე?
– ლელა ჩემი საკუთრებაა, ჩემი პროდუქტი, ჩემი ოჯახის წევრია, ვერსად გამექცევა. ჩვენ ერთნი ვართ და საქმის კეთებას ეს მიადვილებს. ლელა წურწუმია არის ბრენდი, თავისი სახელი აქვს, რასაც ძალიან ვუფრთხილდები.
– თუმცა ალბათ შეცდომებიც გაქვთ დაშვებული, რამაც თქვენს საქმეში უკან დაგხიათ. ასე არ არის?
– გეთანხმებით, შეიძლება შეცდომები ჩვენც გვაქვს დაშვებული. მაგალითად, იმასაც შეცდომად მივიჩნევ, რომ აქედან არ წავედით. ლელას რუსეთიდან მიწვევები ჰქონდა, მაგრამ უარი თქვა. იქ ახლაც ეპატიჟებიან... ისრაელიდანაც აქვს შემოთავაზებები, მაგრამ იქ წასვლაზეც უარს ამბობს.
– ლელაზე ამბობენ, რომ ის საქართველოში ყველაზე დიდ ჰონორარს იღებს.
– სხვების ჰონორარებს არ ვითვლი, მაგრამ დღევანდელი გადმოსახედიდან, ლელა ძალიან ძვირადღირებული ბრენდია.
– და როგორია ის სახლში, როგორიც ვერ წარმოუდგენია საზოგადოებას?
– ყოველივე წარმოუდგენელი საიდუმლოდ დავტოვოთ.
– ყოველთვის აღნიშნავთ, რომ კარგი კულინარია. რას გიმზადებთ?
– სხვა დეტალები უფრო საინტერესოა, რომლებსაც საიდუმლოდ დავტოვებ. ის "რაღაც" რომ ვთქვა, მერე უინტერესო გახდება. როდესაც ადამიანი პოპულარულია, მის შესახებ ყველას ყველაფერი აინტერესებს.
– თქვენი მამაკაცური გართობები რა არის – ნადირობა, თევზაობა...
– თევზაობა და ნადირობა არ მხიბლავს. წლების წინ ვცადე, მაგრამ ამ პროცესმა არ დამაინტერესა. მე მიყვარს ტეხასური პოკერის თამაში, ტურნირებზე ხშირად ვაქტიურობ. გართობა, დისკოტეკებზე სიარული ძალიან მიყვარს. ვუსმენ ჰაუსს, ჯაზს. როკს პატივს ვცემ, მაგრამ ეს ჩემი მუსიკა არ არის. ლელას ჰაუსი არ მოსწონს, ჯაზი უყვარს. ლელას დისკოტეკებზე ხან შეუძლია გაერთოს, ხან – არა. ზოგადად ხმაური არ სიამოვნებს. მაშინ, როცა კლუბში კარგი დიჯეი ჩამოდის, მეგობრებთან ერთად ხშირად ვერთობი.
– გართობაში ალკოჰოლიც იგულისხმება?
– არანაირ სასმელს არ ვსვამ და არც ვეწევი.
– კაზინოშიც თამაშობთ?
– "რულეტკასთან" ძალიან იშვიათად ვმჯდარვარ, ასეთი რაღაცეები არ მხიბლავს.
– როგორი მამა ხართ?
– ცუდი... (იცინის). მყავს უფროსი ვაჟი, 19 წლის ნიკოლოზი. ამერიკაში ცხოვრობს და ახლა ირჩევს პროფესიას. მარიამი კი 11 წლისაა, რომელიც უფრო ჩემი მშობლების შვილია, ვიდრე ჩემი და ლელასი, მათთან იზრდება. ჩემი შვილებით ძალიან ვამაყობ, ვფიქრობ, მათთვის მისაღები მამა ვარ. ნიკოლოზი ამჟამად აქ არის. საქართველოში წელიწადში ორჯერ ჩამოდის. გადაწყვიტა, კრივზე იაროს. მიხარია, რომ სპორტით დაკავდა. როცა ნიუ იორკშია, ერთმანეთს სოციალური ქსელით ვეკონტაქტებით.
– ნიკოლოზის ცხოვრებას აკონტროლებთ?
– ადამიანს რაც მეტ აკრძალვას დაუწესებ და გააკონტროლებ, ურთიერთობა მით უფრო ჩაიკეტება. მამა–შვილს შორის კი მთავარი ნდობაა. არაფერს ვუკრძალავ, უბრალოდ ჯერ ძალიან არ მინდა, რომ ცოლი მოიყვანოს.
– შეყვარებული ჰყავს?
– არა. მას არ აქვს ის ასაკი, რომ ოჯახი შექმნას. მეც მის ასაკში ვიქორწინე და არ მინდა, ჩემი მაგალითი გაიმეოროს.
– თვლით, რომ თქვენი პირველი ოჯახის დანგრევის მიზეზი ასაკი იყო?
– წლების მატებასთან ერთად ბევრი რამის გადაფასება ხდება, რაღაცეებს სხვანაირად უყურებ... ჩემს პირველ მეუღლეს პატივს ვცემ, ერთმანეთთან კარგი ურთიერთობა გვაქვს.
– მარიკოს რა ინტერესები აქვს?
– ინტერნეტით სიმღერებს უსმენს, ანსამბლ "თელაში", სამეჯლისო ცეკვებზე დაიწყო სიარული. მიზანდასახული ბავშვია, იცის, რა უნდა.
– შვილებთან რა მსგავსებებს იჭერთ?
– ლელა ამბობს, რომ მარიკო დედას ჰგავს, მასავით ჯიუტი და შეუვალია. ნიკოლოზი კი მე მგავს, უბრალოდ ქერათმიანია. ჩემი ორივე შვილი კეთილია. მარო თუ სადმე მიდის, უნდა, რომ ბავშვებს კანფეტები წაუღოს. თუ მის მეგობარს რაიმე არ აქვს, უჭირს, მოვა და გვეტყვის, იქნებ დავეხმაროთო.
– ლელას და ნიკოლოზს როგორი ურთიერთობა აქვთ ერთმანეთთან?
– ძალიან კარგი, ახლო ურთიერთობა აქვთ. ხანდახან ისეთ თემებზე ლაპარაკობენ, რომ მე არც კი მეუბნებიან. ლელას ნიკოლოზი ძალიან უყვარს.
– შვილებს ათამამებთ?
– არა, მათთვის რამეზე უარის თქმა ჩვეულებრივი ამბავია.
ლანა კიკნაძე
